Starosta Lubański w latach 1868-1887. Urodził się w 1839 roku w Poczdamie. Syn Teodora Gustawa von Saldern (1810-1867( i Thusneldy hrabiny von Seherr-Thoss (1810-1875). Uczęszczał do gimnazjum w Berlinie, które ukończył otrzymując w 1859 roku, świadectwo dojrzałości. Potem studiował prawo na uniwersytecie Karla Ruprechta. W roku 1865 piastował urząd w Izbie Sądowej. W 1863 roku pracował w Sądzie Powiatowym Rejencji Legnickiej, już rok później zajmując stanowisko referendarza. Podczas wojny austriacko-pruskiej (1866) był oficerem w pułku kiarasjerów w Wirtembergii. Podczas swoich rządów w powiecie lubańskim przykładał wielką wagę do usprawnienia komunikacji przez budowę dróg i mostów.
Von Saldern był posiadaczem ziemskim w Unięcicach (niem. Meffesrdorf obecnie Pobiedna) i w Świeciu (niem. Schwerta). Po opuszczeniu swoich dóbr rodowych zamieszkał w Lubaniu, a w 1887 wybrano go prezydentem i dyrektorem dóbr ziemskich Księstwa Waldeck-Prymont.
Był ostatnim szlachcicem zasiadującym na stanowisku lubanskiego starosty. Zmarł 11 czerwca 1907 roku w Arolsen.