Położenie geologiczne
Podłoże większej części Pogórza Izerskiego stanowi blok karkonosko-izerski. Południowa część zbudowana jest przede wszystkim z gnejsów, a podrzędnie - łupków łyszczykowych, amfibolitów.
Pobiedna leży na terenie zbudowanym ze staropaleozoicznych granitognejsów oczkowych i granitów dwułyszczykowych przeciętych żyłą leukogranitów, skał metawulkanicznych i łupków łyszczykowych, które były okruszcowane.
Podczas badań geologicznych przeprowadzonych w Pobiednej w latach 1960-70 tuż za cmentarzem natrafiono na duże bloki grejzenów kwarcowo-topazowych i kwarcowo-łyszczykowych oraz turmalinowych. Pomiędzy cmentarzem a Gierałtówkiem natrafiono na szereg częściowo zasypanych szurfów, w których stwierdzono obecność grejzenów. Dalej w kierunku granicy państwa natrafiono również na duże bloki grejzenowe oraz silnie zleukratyzowane gnejsy z obfitą mineralizacją fluorytową.
Na obszarze od Mroczkowic do Gierałtówka stwierdzono występowanie niewielkich bloków łupków i amfibolitow oraz duże ilości kwarcu żyłowego, czasem ametystów.
Skały grejzenowe w tej strefie są grubo lub drobnokrystaliczne z widocznymi ziarnami topazu różniące się od kwarcu doskonałą łupliwością.
Również na uwagę zasługuje fakt częstego występowania apatytu. W okolicach Pobiednej jest on bardziej pospolity: w grejzenach kwarcowo-topazowym i kwarcowo-topazowo-łyszczykowym występuje w postaci ksenomorficznych ziaren, zaś w skałach turmalinowych w których jego zawartość dochodzi do kilku procent tworzy duże ziarna ksenomorficzne dochodzące do kilku milimetrów.
Opracował (m)