•  strona główna 
  •  mapa serwisu 
  •  kontakt
  •  polityka prywatności 
  •  linki 
  •  wyszukiwarka                                                             
  • 
    


Slideshow Image 1
Slideshow Image 2
Slideshow Image 3
Slideshow Image 4
Slideshow Image 5
Slideshow Image 6
Slideshow Image 7
Kalendarz odbioru odpadów 2024
Kalendarz niedziel handlowych w 2024 roku
Sołecka Strategia
Rozwoju Wsi


Oficjalna strona Pobiednej
Strona główna Historia Wieża Wilhelma

Wieża Wilhelma (Kaiser Wilhelm - Turm)



Na przełomie XVIII i XIX wieku właścicielem Pobiednej (Meffersdorf) oraz okolicznych włości był Adolf Traugott von Gersdorf.



Była to postać bardzo znana w okresie oświecenia wśród ludzi nauki nie tylko na terenie Górnych Łużyc, ale również daleko poza ich granicami.
Wśród wielu swoich zainteresowań dużo czasu poświęcał na wycieczki naukowe w góry oraz badania astrologiczne. Po przekroczeniu 60-tego roku życia, gdy coraz ciężej było mu podróżować po górach objuczonym lunetami, teleskopami i innymi przyrządami do obserwacji nieba zdecydował o wybudowaniu w niewielkiej odległości od miejsca zamieszkania wieży, która służyłaby mu do obserwacji nieba oraz pobliskich gór. Najdogodniejszym miejscem na tego typu obiekt okazało się leżące zaledwie 1,5 km od jego pałacu w Pobiednej wzgórze na Gierałtówku (obecnie okolice ul. Hetmańskiej), które znajduje się na wysokości 535 m n.p.m.
Do budowy obiektu Adolf Traugott von Gersdorf zatrudnił rzemieślników z Pobiednej, którzy mogli w czasach kryzysu zarobić na utrzymanie swoich rodzin. Budowę rozpoczęto w roku 1803, a ukończono w roku 1804. Powstały obiekt był wieżą wybudowaną na rzucie prostokąta o wymiarach 7,70 m x 6,50 m i grubości ścian u podstawy ok. 1 m. Do wysokości 16 m obiekt był murowany z kamienia i cegły. Na górę wieży można było wejść po wewnętrznych drewnianych schodach. Na wysokości 16 metrów znajdował się taras widokowy z drewnianą balustradą, z którego przy dobrej widoczności można było obserwować miejsca położone nawet kilkadziesiąt kilometrów od Pobiednej oraz bliżej położone najwyższe szczyty Gór Izerskich: Smrk (niem. Die Tafelfichte 1124 m n.p.m.) oraz Stóg Izerski (niem. Heufuder 1105 m n.p.m.).
Górna część wieży była konstrukcją drewnianą zwieńczoną kopułą o średnicy ok. 7 m pokrytą blachą. Na szczycie kopuły znajdowało się ogrodzone metalową balustradą miejsce do obserwacji nieba.



Uczony Pan z Unięcic, jak wówczas nazywano Adolfa Traugutta von Gersdorf nowo wybudowaną wieżę nazwał "Mon Plaisir" (Moja Przyjemność).
Po śmierci budowniczego wieży w roku 1807 wszystkie zgromadzone przez niego eksponaty i pozostałe przedmioty posiadające wartość naukową zostały zgodnie z jego testamentem przekazane dla Górnołużyckiego Towarzystwa Naukowego (Oberlausitzischer Gesellschaft der Wissenschaften) z siedzibą w Görlitz, natomiast pozostały majątek wraz z wieżą odziedziczył Karl Heinz Traugott von Gersdorf.
Kolejnym właścicielem wieży w roku 1823 został książę raciborski Viktor Amadeus von Hessen-Rothenburg Furst zu Rheinsfeld.
W roku 1830 ponownie zmienił się właściciel wieży, a został nim hrabia Ernst von Seherr-Thoss z Dobrej pod Prudnikiem. Za panowania hrabiego wieża w roku 1850 została odrestaurowana.
Kolejnym właścicielem był Johannes von Saldern, który pełnił wówczas funkcję starosty lubańskiego. W latach 1876-1877 wieża była we władaniu Ernesta von Saldern, a do roku 1878 Ernesta von Saldern młodszego.
W roku 1878 wieżę odkupił Joseph Robrecht z Berlina, który był nadwornym dostawcą Hohenzlorenów (dworu cesarskiego). W roku 1885 Joseph Robrecht przeprowadza kolejny remont wieży.



Niestety nie wiadomo, w którym roku nazwę wieży zmieniono z "Mon Plaisir" na "Kaiser Wilhelm Turm" (Wieża Cesarza Wilhelma)..

Ciekawostką jest, że nazwa, którą nadano jeszcze w XIX wieku i używano przez cały wiek XX jest nazwą używaną do dnia dzisiejszego.
Pod koniec XIX w. na terenach Niemiec, a więc także obecnej Pobiednej w zawrotnym tempie rozwija się turystyka piesza. Jeden ze szlaków turystycznych prowadzi obok wieży Wilhelma. Właściciel wieży wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniu udostępnia wieżę turystom, którzy mogą wejść na górę i z wysokości niemal 20 metrów oglądać okolicę. Buduje również tuż przy wieży restaurację, w której turyści oprócz zjedzenia posiłku mogą napić się m.in. piwa z Pałacowego Browaru z Pobiednej (Schlossbrauerei Meffersdorf), który był również jego własnością.



Na początku lat 30-tych XX wieku kolejny właściciel wieży widząc wzmożony ruch turystyczny postanawia rozszerzyć swoje usługi dla turystów. W miejscu starej parterowej restauracji buduje nowy piętrowy z wysokim poddaszem budynek.



Na parterze powstaje większa niż poprzednia restauracja z całym zapleczem, a na piętrze i poddaszu pokoje noclegowe. Nowo wybudowany obiekt oferuje turystom usługi całoroczne. Pokoje wyposażone są m.in. w elektryczne oświetlenie, a cały obiekt posiada centralne ogrzewanie i telefon (ówczesny nr tel. Flinsberg 245)



Sama wieża nie zmieniła swojego przeznaczenia i nadal służyła turystom jako wieża widokowa. Po zakończeniu II Wojny Światowej, wieża wraz z zapleczem nadal mogła spełniać swoją funkcję, ponieważ działania wojenne ominęły te tereny, a ostatni jej właściciel pozostawił cały obiekt w dobrym stanie.



Położenie wieży zaledwie kilkaset metrów od granicy państwowej z Czechosłowacją właściwe przesądziło o jej dalszym losie. Ruch turystyczny w tym miejscu zamarł całkowicie, nawet mieszkańcy Pobiednej mieli ograniczenia w poruszaniu się w okolicy wieży.
W odległości zaledwie kilkuset metrów od wieży Wilhelma znajdowała się strażnica WOP-u, co nie przeszkadzało różnego rodzaju szabrownikom i złodziejom w doprowadzeniu bezpańskiego obiektu w ciągu zaledwie kilku lat do całkowitej ruiny.
Dzisiaj z wieży i całego zaplecza obok wieży pozostała tylko ruina murowanej części wieży bez drzwi, schodów, dachu ...



Obok wieży przebiega zielony szlak turystyczny prowadzący z Lubania przez Leśną, centrum Pobiednej i dalej przez Smrek do Świeradowa-Zdroju.
Do wieży najlepiej dojść od końcowego odcinka ul. Hetmańskiej. Po zejściu z drogi asfaltowej kierujemy się polną drogą w kierunku płd.- wsch. zgodnie z markerami szlaku zielonego. Po przejściu ok. 400 metrów dojdziemy do wieży.


Opracował:
Leszek Bartnik na podstawie Polskie Górne Łużyce - W. Beny
oraz materiałów własnych.



Dołącz do nas

Kalendarium
Czy wiesz, że...
Zdjęcie tygodnia
Pocztówka miesiąca
Panorama
Wirtualny cmentarz
Informator SMS
Polecane linki


























Wszystkie materiały na tej stronie objęte są pełnym prawem autorskim,
osoby zainteresowane ich wykorzystaniem (w całości, lub części) proszone są o uprzedni kontakt z redakcją serwisu www.pobiedna.pl.


copyright © pobiedna.pl 2007-2023          Statystyki obsługuje system statystyk stat4u